Deze COI Focus schetst een beeld van de actuele veiligheidssituatie in Ingoesjetië, een deelrepubliek van de Russische Federatie. Het gaat om een actualisering van de gelijknamige COI Focus die dateert van 24 september 2019. Deze COI Focus bespreekt de periode tussen september 2019 en september 2020 en behandelt eveneens de voorgeschiedenis.
In september 2018 vatte Yunus-Bek Evkurov zijn derde ambtstermijn aan als hoofd van de republiek Ingoesjetië. Kort na zijn nieuwe aanstelling tekende hij een grensovereenkomst met het hoofd van Tsjetsjenië waarbij Ingoesjetië een groter stuk land afstaat aan Tsjetsjenië dan het in de plaats krijgt. Dit akkoord leidde tot hevige protesten in Ingoesjetië in oktober 2018. Deze zwakten af, maar na een wetswijziging over referenda in maart 2019 barstten ze opnieuw los en moesten de Ingoesjetische autoriteiten ordediensten van andere regio’s oproepen om de protestactie te bedwingen. De autoriteiten arresteerden hierna verschillende organisatoren van deze protestacties tegen wie tot heden rechtszaken lopen. In juli 2019 kondigde Evkurov zijn vervroegd ontslag aan en in september 2019 benoemde het Ingoesjetisch parlement, op voorspraak van Putin, zijn opvolger: Makhmud-Ali Kalimatov, een Kremlingetrouw figuur. In zijn eerste jaar verving Kalimatov een groot aantal hoge functionarissen en stelde zo een nieuwe bestuursploeg samen. Desondanks lijkt hij geen grip te krijgen op een beperkte opstoot van geweld in de republiek. Daarnaast bleven maatschappelijke problemen zoals de hoge werkloosheid onbeantwoord en geven analisten aan dat Kalimatov weinig voeling heeft met de bevolking.
Tot in 2020 geven alle bronnen aan dat het Emiraat van de Kaukasus geen georganiseerde werking meer heeft in Ingoesjetië. In mei 2020 was er evenwel sprake van de aanwezigheid van een rebellengroep in Ingoesjetië, wat leidde tot een zekere toename van geweldsincidenten. Het is onduidelijk of deze groep opereert onder de vlag van het Emiraat of die van IS. IS is mogelijk nog aanwezig is Ingoesjetië, maar heeft evenmin een georganiseerde werking. In het verleden is er vanuit Ingoesjetië een beperkte uitstroom van IS-aanhangers naar het Midden-Oosten geweest, wat maakte dat de werking van deze organisatie in de republiek zeer beperkt was. Deze uitstroom is nu gestopt en analisten voorzien geen grote groep van terugkeerders. IS heeft wel potentieel om “lone wolves” te inspireren tot terreurdaden. Volgens bronnen organiseert IS niet zelf deze terreurdaden maar gebruiken individuen de naam van IS zonder dat er sprake is van een bredere coördinatie.
Diverse bronnen geven aan dat de activiteit van de rebellen in Ingoesjetië in 2017, 2018 en 2019 nog gedaald is ten opzichte van voorgaande jaren. Al was er in 2017 een kortstondige en beperkte toename van de activiteiten van de strijders waar te nemen. Deze toename zette zich echter niet door in 2018, dat opnieuw een daling vertoonde die zich doorzette in 2019. In 2020 is er in de periode mei – juli een lichte toename van geweldsincidenten waar te nemen.
Het aantal operaties van de Ingoesjetische ordediensten in 2017, 2018 en 2019 lag, volgens alle bronnen, eveneens lager dan in voorgaande jaren. In 2020 is er in de periode mei – augustus een zekere toename van het aantal geweldsincidenten vanwege de ordediensten. Deze stijging lijkt zich voorlopig niet door te zetten in september 2020.
Informatie uit diverse bronnen geeft aan dat beide partijen hun activiteiten en operaties niet volledig hebben stopgezet. Zowel de operaties van de ordediensten als de acties van de strijders die tussen september 2014 en september 2020 plaatsvonden, vertonen gelijkaardige kenmerken als voorheen.
Het aantal slachtoffers onder beide partijen en onder de burgerbevolking kende in 2017 een korte stijging, maar bleef zeer laag in vergelijking met het niveau van voor 2016. Zo vielen er sinds 2015 geen dodelijke burgerslachtoffers met uitzondering van 2018 toen er twee burgers om het leven kwamen. In 2019 en januari – september 2020 vielen er geen dodelijke burgerslachtoffers. Zowel in 2018 als 2019 tekende zich opnieuw een verdere daling van het globaal aantal slachtoffers af. In 2020 blijft het aantal slachtoffers bij de ordediensten gelijklopend maar is er een toename merkbaar bij het aantal gedode veronderstelde rebellen.
Policy
La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont le Bureau européen d’appui en matière d’asile, le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies, des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.
Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.
Pour ce pays, il n’y a pas une note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.