Dit onderzoek maakt een stand van zaken op over de veiligheidssituatie in Niger. Dit rapport is een update van de vorige focus over de veiligheidssituatie in Niger van 28 januari 2021. Het onderzoek richt zich in het bijzonder op de periode van november 2020 tot juni 2021.
Op 21 februari 2021 vindt de tweede ronde van de presidentsverkiezingen plaats. De nationale kiescommissie roept Mohamed Bazoum, rechterhand van uittredend president Mahamadou Issoufou, uit tot winnaar. Het politieke klimaat blijft ook na de verkiezingen gespannen. Bazoum noemt de militaire strijd tegen het jihadisme in zijn land prioritair.
De geraadpleegde bronnen gewagen van een verslechterde veiligheidssituatie in de eerste helft van 2021. Het aantal aanvallen op posities van de veiligheidsdiensten in de regio’s Tillabéri en Tahoua neemt af maar aanvallen op dorpen stijgen. De burgerbevolking in regio's Tillabéri en Tahoua is het slachtoffer van afpersing, ontvoeringen, aanvallen en gerichte moordpartijen, veediefstal en plunderingen van winkels, voornamelijk toegeschreven aan jihadistische groepen en onbekende gewapende groepen. De Nigerese veiligheidstroepen zijn niet in staat om de regio te beschermen. In Diffa groeit het aantal aanvallen gericht tegen het Nigerese leger evenals incidenten die burgers treffen zoals illegale taxatie en ontvoeringen tegen losgeld. Criminaliteit en banditisme vormen het grootste probleem in Maradi.
De hoofstad Niamey is het toneel van protest na de bekendmaking van de resultaten van de presidentsverkiezingen. Een aantal militairen pleegt eind maart 2021 een mislukte couppoging waarna de rust snel terugkeert in de stad. Midden juni 2021 voert ISWAP een eerste aanval in Niamey uit.
Verschillende internationale troepen zijn actief op het grondgebied van Niger. De twee belangrijkste zijn de Franse militaire operatie Barkhane en de Joint Force of the G5 Sahel. Ook de nationale veiligheidstroepen en het nationale leger van Niger zijn betrokken in de strijd tegen jihadistisch en crimineel geweld in het land.
Boko Haram en ISGS zijn de twee voornaamste terroristische groeperingen actief in Niger. Daarnaast profiteren criminele groepen en individuen van de zwakke aanwezigheid van veiligheidstroepen om misdaden en misdrijven te plegen. Gemeenschapsmilities en burgerwachten verdedigen naar eigen zeggen de belangen van bevolkingsgroepen maar vertonen vaak roofzuchtig gedrag.
Niger kent verschillende vormen van geweld die onderling verstrengeld zijn; van banditisme, landconflicten en intercommunale spanningen tot jihadistische activiteiten. Bronnen wijzen op het toenemend etnische karakter van het geweld. Voor de periode 1 november 2020 tot 25 juni 2021 registreert ACLED 248 incidenten met 823 dodelijke slachtoffers in Niger.
De burgerbevolking is een direct doelwit van geweld door niet-statelijke gewapende groeperingen en, in mindere mate, de veiligheidsdiensten. Gewapende groeperingen bedreigen en vermoorden opstandige gemeenschapsleiders maar richten zich steeds meer tegen de algemene burgerbevolking. Naast burgers zijn de veiligheidsdiensten een direct doelwit van geweld door terroristische groepen. Er is ook sprake van een trend van aanvallen op humanitaire hulpverleners.
De verslechterde veiligheidssituatie heeft geleid tot een toenemend aantal ontheemden. IDMC meldt 136.000 nieuwe conflictverplaatsingen in 2020, meer dan het dubbele van het aantal in 2019. UNHCR meldt in mei 2021 dat 586.874 personen of intern ontheemd zijn in Niger of hun eigen land ontvlucht zijn en in Niger verblijven. De meeste IDP’s bevinden zich in Tillabéri, Tahoua en Diffa.
De slechte veiligheidssituatie heeft een negatieve impact op de bewegingsvrijheid van gemeenschappen in de conflictregio’s in Niger, hun toegang tot onderwijs en gezondheidszorg en de toegang tot humanitaire hulp. Het geweld hindert voorts het levensonderhoud, de toegang tot markten en voedsel. In Niger verkeren 2,3 miljoen in voedselcrisis. De COVID-19-pandemie heeft de al nijpende humanitaire situatie verergerd zodat 3,7 miljoen mensen humanitaire hulp nodig hebben.
Policy
La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont le Bureau européen d’appui en matière d’asile, le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies, des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.
Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.
Pour ce pays, il n’y a pas une note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.