Deze COI Focus geeft zicht op de actuele situatie in India. De informatie in deze COI Focus loopt tot en met 2 september 2022.
Sinds jaren volgt Cedoca de situatie in India op de voet. Informatie over de jaren vóór 2021 is, voor zover niet relevant, niet opgenomen in dit overzicht.
De aandacht gaat hierbij specifiek uit naar de rechtstoestand, de toepassing van de rechtsvoorschriften in het democratische stelsel, de politieke omstandigheden, de mate waarin vervolging of mishandeling voorkomen en er tegen eventuele vervolging of mishandeling bescherming geboden wordt.
India is sinds de onafhankelijkheid in 1947 een federale parlementaire democratie. De 28 Indiase staten genieten aanzienlijke autonomie en worden bij de uitvaardiging van wetgeving en de handhaving van de openbare orde door de federale overheid gegidst en ondersteund. De nationale en de lokale verkiezingen verlopen vrij en zijn gekenmerkt door de deelname van tal van partijen, een grote opkomst en regelmatige machtswissels. Sinds de verkiezingsoverwinning van BJP-politicus Narendra Modi en diens aanstelling als eerste minister in 2014 maken internationale waarnemers gewag van een patroon van discriminatie en toenemend geweld ten aanzien van de Indiase moslimbevolking. De intrekking van de autonome status van Indisch Kashmir in augustus 2019 gaat gepaard met een versterking van de Indiase troepenmacht in de regio en ondergraaft de burgerlijke en politieke vrijheden ter plekke. Daarnaast kampt het Indiase overheidsbestel met corruptie.
De Indiase grondwet stelt sociale, politieke en economische rechtvaardigheid voorop en voorziet ook vrijheid van denken, meningsuiting en religie. Ook de gelijkheid van status en kansen wordt nagestreefd. De grondwet en de strafprocedurewet (Code of Criminal Procedure) garanderen een eerlijke rechtsgang en er is een recht op beroep op alle niveaus van het gerechtelijke systeem. Over het algemeen respecteren de lokale en de federale regeringen de onafhankelijkheid van het gerecht. De werking van de veiligheidsdiensten en het gerecht kan in sommige gevallen de daadwerkelijke rechtsbescherming ondermijnen. Politieagenten in India gelden als overwerkt, onderbetaald en vatbaar voor politieke druk en corruptie. Daarenboven wordt vooral in conflictgebieden gewag gemaakt van het gebruik van excessief geweld door de politie- en veiligheidsdiensten, inclusief buitengerechtelijke moorden, arbitraire aanhoudingen, hardhandig optreden tegen manifestanten, mishandeling en foltering. Het rechtssysteem in India geldt als overbelast, onderbemand en verouderd, met ernstige vertragingen in de rechtspleging tot gevolg. Vooral de werking van de lagere rechtshoven is door corrupte praktijken aangetast. De levensomstandigheden in de Indiase gevangenissen worden door overbevolking, gebrekkige sanitaire voorzieningen, een tekort aan medisch personeel en povere voedselvoorziening gehypothekeerd.
Het internationale conflict tussen India en de Islamitische Republiek Pakistan betreffende Jammu en Kashmir blijft onopgelost. Een overeenkomst tussen beide landen in februari 2021 om de vijandigheden in het grensgebied te staken houdt voorlopig stand. Over betwist grensgebied in Ladakh bestaan spanningen tussen China en India. Regelmatig militair overleg tussen beide landen voorkomt anno 2022 een herhaling van de schermutselingen die zich in 2020 voordeden. Op intern vlak gaat de intrekking van de autonome status van Jammu en Kashmir gepaard met vrijheidsbeperkingen en mensenrechtenschendingen. De massale inzet van het leger en het repressieve optreden van de veiligheidsdiensten lokt geweld van de kant van militante organisaties uit. De hindoe-minderheid in de Kashmir-vallei vormt een doelwit van gerichte moordaanslagen, met ontheemding tot gevolg. Het geweld in de noordoostelijke staten, waar sinds decennia separatistische en/of etnische militante organisaties actief zijn, is de afgelopen jaren afgenomen. Niettemin blijven militante groepen op beperkte schaal actief in Assam, Meghalaya, Manipur en Nagaland. De Naxalistische opstand is ingedijkt tot 90 districten, hoofdzakelijk gelegen in de staten Chhattisgarh, Jharkhand en Odisha. Het Indiase leger en de veiligheidsdiensten hebben anno 2022 duidelijk de bovenhand in de strijd met de Maoïstische opstandelingen. Het aantal burgerslachtoffers in dit gewapende conflict daalt de afgelopen jaren gestaag.
De achterstelling en de discriminatie van religieuze minderheden, vrouwen en de LGBTI+ -gemeenschap en het voortbestaan van kinderarbeid vormen verdere pijnpunten van de Indiase democratie. Ook de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vergadering en betoging staan onder druk. Daarnaast opteert de Indiase overheid voor vluchtelingen uit Myanmar soms voor terugleiding. Tenslotte blijft de doodstraf gehandhaafd en in uitzonderlijke gevallen toegepast.
Politique de traitement
La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont l’Agence de l’Union européenne pour l’asile (EUAA), le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies (HCR), des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.
Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.
Pour ce pays, il n’y a pas une note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.