Dit onderzoek maakt een stand van zaken op over de veiligheidssituatie in Niger. Dit rapport is een update van de vorige COI Focus over de veiligheidssituatie in Niger van 9 augustus 2021. Het onderzoek richt zich in het bijzonder op de periode van juli 2021 tot februari 2022. Het onderzoek werd afgesloten op 21 maart 2022.
De geraadpleegde bronnen gewagen van een verslechterde veiligheidssituatie in Niger. Het land heeft te maken met religieuze conflicten en de opstand van Boko Haram in de grensgebieden van Tsjaad en Niger, conflicten tussen boeren en herders alsook geweld van JNIM in het departement Torodi van de regio Tillabéri (op de grens tussen Burkina Faso en Niger), en extremistisch geweld door ISGS en etnische spanningen in de regio’s Tillabéri en Tahoua in het grensgebied tussen Mali en Niger. Criminaliteit en banditisme vormen het grootste probleem in de regio Maradi. Ook het noorden van het land kent geweld, voornamelijk banditisme door gewapende criminelen op de wegen in de regio Agadez. De Nigerese regering heeft weinig controle over haar uitgestrekte woestijnachtige territorium. De staat behoudt in het algemeen de controle over de steden.
In maart 2022 beslist de regering van Niger om de noodtoestand te verlengen en uit te breiden in de volledige regio Tillabéri, in de departementen Tassara en Tilia in de regio Tahoua en in de regio Diffa.
Verschillende internationale troepen zijn actief op het grondgebied van Niger. De twee belangrijkste zijn de Franse militaire operatie Barkhane en de Joint Force of the G5 Sahel. Ook de nationale veiligheidstroepen en het nationale leger van Niger zijn betrokken in de strijd tegen jihadistisch en crimineel geweld in het land.
Boko Haram, ISGS en JNIM zijn de voornaamste terroristische groeperingen actief in Niger. Daarnaast profiteren criminele groepen en individuen van de zwakke aanwezigheid van veiligheidstroepen om misdaden en misdrijven te plegen. Gemeenschapsmilities en burgerwachten verdedigen naar eigen zeggen de belangen van bevolkingsgroepen maar vertonen vaak roofzuchtig gedrag.
Niger kent verschillende vormen van geweld die onderling verstrengeld zijn; van banditisme, landconflicten en intercommunale spanningen tot jihadistische activiteiten. Bronnen wijzen op het toenemend etnische karakter van het geweld. Voor de periode 1 juli 2021 tot 28 februari 2022 registreert ACLED 225 incidenten in Niger met 847 dodelijke slachtoffers.
De burgerbevolking is een direct doelwit van geweld gepleegd door jihadistische groepen. Daarnaast zijn gemeenschapsmilities, onbekende gewapende groepen en regeringstroepen eveneens betrokken bij dodelijk geweld tegen burgers. Volgens ACLED kent Niger in 2021 een recordjaar van conflicten en burgerslachtoffers. De organisatie noteert 715 burgerslachtoffers. Vooral in januari en maart 2021 vallen veel burgerslachtoffers bij aanvallen op dorpen. Voor de periode 1 juli 2021 tot 28 februari 2022 noteert ACLED 247 dodelijke slachtoffers bij incidenten van violence against civilians.
Volgens UNHCR is sprake van een stijging van 35 % van het aantal ontheemden in Niger in 2021, waaronder een aanzienlijk aantal secundaire ontheemden. In september 2021 telt Niger 264.000 IDP’s, waarvan 99.873 in Tillabéri, 67.817 in Diffa, 40.416 in Tahoua en 15.910 in Maradi.
De slechte veiligheidssituatie heeft een negatieve impact op de bewegingsvrijheid van gemeenschappen in de conflictregio’s in Niger. Toegang tot sociale basisvoorzieningen is een grote uitdaging gebleken met veel gezondheidscentra en scholen gesloten vanwege onveiligheid. Het geweld hindert voorts het levensonderhoud en de toegang tot markten en voedsel. In Niger verkeren 2,35 miljoen mensen in voedselcrisis. Tijdens het zogenoemde magere seizoen van juni tot augustus 2022 kan dat aantal stijgen tot 3,6 miljoen mensen. UNOCHA schat dat 3,6 miljoen mensen, ongeveer 15 % van de Nigerese bevolking, humanitaire hulp zullen nodig hebben in 2022.
Politique de traitement
La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont le Bureau européen d’appui en matière d’asile, le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies, des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.
Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.
Pour ce pays, il n’y a pas une note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.