Behandeling van terugkeerders door hun nationale autoriteiten

Français

Dit rapport is een update van de COI Focus van 25 oktober 2018 met als titel COI Focus Iran. Risico bij terugkeer. Het rapport beschrijft de houding van de Iraanse autoriteiten ten opzichte van hun onderdanen die naar hun land terugkeren nadat ze het land illegaal hebben verlaten en/of een verzoek om internationale bescherming in België hebben ingediend en/of er verbleven hebben. Er wordt niet nader ingegaan op de behandeling door de autoriteiten van terugkeerders met een politiek, etnisch, religieus of terroristisch profiel.

Dit rapport omvat de periode 1 november 2018 tot en met 1 maart 2020. Het onderzoek voor deze update werd afgesloten op 20 maart 2020.

In de afgelopen tien jaar hebben Iraanse emigranten om verschillende redenen het land verlaten: sociale en religieuze controle, het gevaar op vervolging, de hoge werkloosheidsgraad, de lage lonen, een gebrek aan mogelijkheden voor wetenschappelijk onderzoek en de onstabiele politieke en sociale situatie. Uit de gevonden informatie blijkt dat de Iraanse autoriteiten de activiteiten van Iraniërs in het buitenland wensen op te volgen. De geraadpleegde bronnen geven aan dat het aantal verzoeken tot internationale bescherming van Iraniërs binnen Europa de afgelopen twee jaar stijgt. Cijfergegevens verzameld door EASO in januari 2020 tonen aan dat Iran in de top tien staat van verzoeken om internationale bescherming in de EU+ landen. Volgens cijfers van Eurostat dienen in 2018 in België 560 Iraniërs een verzoek om internationale bescherming in en in 2019 stijgt dit aantal tot 775.

Volgens informatie van de DVZ zijn in de periode 1 januari 2019 tot en met 31 januari 2020 21 personen vrijwillig teruggekeerd naar Iran. Uit cijfergegevens van de DVZ blijkt dat er in dezelfde verslagperiode geen gedwongen verwijderingen zijn georganiseerd door de Belgische autoriteiten naar Iran.

In de Iraanse wetgeving is er geen wet die het aanvragen van asiel in het buitenland strafbaar stelt. Een illegale uitreis is strafbaar op grond van artikel 34 van de Iraanse strafwetgeving. Het land verlaten zonder (geldig of persoonlijk) paspoort kan bestraft worden met een geldboete, een gevangenisstraf van twee tot zes maanden of beiden, afhankelijk van de omstandigheden volgens informatie van het Nederlands ministerie van Buitenlandse Zaken. Er bestaat geen terugkeer – en overnameakkoord met Iran (noch op nationaal-, noch op Benelux, noch op EU-niveau) met Iran. 

De gematigde president Rouhani creëerde na zijn aantreden in augustus 2013 een sfeer van optimisme onder vele Iraniërs in het buitenland omtrent een mogelijke definitieve terugkeer naar Iran. Hij liet verstaan dat de autoriteiten een dergelijke terugkeer aanmoedigden en wenselijk achtten. Er werd geen informatie gevonden die erop wijst dat afgewezen personen bij terugkeer naar Iran een risicogroep vormen. Het DFAT-rapport geeft aan dat volgens internationale waarnemers Iran weinig aandacht besteedt aan afgewezen asielzoekers die terugkeren naar Iran. Ook de DVZ heeft geen weet van moeilijkheden of mensenrechtenschendingen bij terugkeer naar Iran tijdens de verslagperiode van deze COI Focus.

Cedoca heeft binnen het tijdsbestek van deze COI Focus geen informatie gevonden over verdere opvolging op het grondgebied van afgewezen asielzoekers. Volgens de DVZ is er enkel het generieke AVRR-programma dat via Fedasil ondersteund wordt.

 

Politique de traitement

La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont le Bureau européen d’appui en matière d’asile, le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies, des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.

Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.

Pour ce pays, il n’y a pas une note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.

Land: 
Iran