Veiligheidssituatie

Français

Deze COI FOCUS bespreekt de actuele veiligheidssituatie in Jemen. Verschillende crisissen, die zich afspelen in een verschillende geografische context maar elkaar wel onderling beïnvloeden hebben een impact op deze veiligheidssituatie. Deze COI Focus is een update van de COI Focus Veiligheidssituatie Jemen van 31 augustus 2016.

Na het aftreden van president Saleh en het overgangsakkoord van november 2011 verbeterde de veiligheidssituatie in Jemen aanzienlijk. In 2012 is Hadi verkozen als nieuwe president, maar na vastlopende hervormingen en falend beleid kwam hij al snel onder druk te staan van de al-Houthi’s die in september 2014 de hoofdstad Sanaa overnamen en Hadi dwongen om in november 2014 een nieuwe regering te vormen. In februari 2015 viel deze regering en namen de al-Houthi’s het gezag in Sanaa over. President Hadi vluchtte eerst naar Aden en vervolgens naar Saoedi-Arabië.

De al-Houthi’s hebben vervolgens hun militaire opmars verdergezet en voerden strijd met verschillende stammen, AQAP en gevechtseenheden die trouw bleven aan Hadi. Het strijdtoneel was verspreid over de regio’s, maar de voornaamste brandhaarden situeerden zich in de zuidelijke regio’s van Jemen.

Op 25 maart 2015 startte een militaire coalitie geleid door Saoedi-Arabië een campagne van luchtbombardementen in Jemen om de al-Houthi’s klein te krijgen. Samen met de VAE, die voornamelijk grondtroepen voor de coalitie leverden, slaagde deze erin om de al-Houthi’s weg te dringen uit het zuiden van Jemen.

De bombardementen van de Saoedi-geleide coalitie hebben volgens de bronnen de militaire slagkracht van het al-Houthi kamp nog niet fundamenteel kunnen verzwakken, maar eisen een hoge tol bij de burgerbevolking. Er vonden verschillende rondes van mislukte vredesgesprekken plaats die gepaard gingen met gedeeltelijke wapenstilstanden, maar op het terrein vinden er tot heden voortdurend gevechten plaats tussen de verschillende strijdende partijen.

De al-Houthi’s zijn er ondertussen in geslaagd om in het westen van Jemen hun eigen gebied onder controle te houden waar ze na de dood van de voormalige president Saleh in 2017, met wie ze hun macht deelden, alle macht naar zich toe konden trekken en er een strak bestuurssysteem installeerden.

De VAE richtten vanaf 2015 verschillende gewapende groeperingen op die ze tot heden ondersteunen en kunnen gebruiken om onrechtstreeks hun belangen veilig te stellen. In 2019 kondigden de VAE aan dat ze Jemen zouden verlaten, maar in de praktijk houden ze tot heden een eigen militaire aanwezigheid in Jemen en blijven ze milities ondersteunen.

In Aden ontstond er in 2017 de Southern Transitional Council (STC) als nieuwe vaandeldrager van de Zuidelijke Beweging. De VAE steunen deze STC die in augustus 2019 de macht overnam in Aden en zo een open conflict creëerde met de Hadi-regering. In november 2019 sloten deze twee partijen een vredesovereenkomst die echter niet geïmplementeerd raakte. De STC riep dan in april 2020 zelfbestuur uit waarna de gewapende confrontaties opnieuw toenamen.

De Hadi-regering is in naam nog steeds de legitieme autoriteit in Jemen maar heeft op het terrein nog maar beperkte invloed. Militair steunt het op de Saoedi-geleide coalitie en lokale gewapende groepen. Deze groepen staan in naam onder het gezag van de Hadi-regering maar in de praktijk hebben ze vaak hun eigen agenda. Een deel van hen zijn eerder gedreven door een anti-al-Houthi-agenda dan door trouw aan de Hadi-regering.

Aan de westkust van Jemen slaagde Tareq Saleh, een neef van de vroegere president, erin om vanaf 2018 met steun van de VAE een eigen zone te controleren. Tareq Saleh vaart een eigen koers en erkent het gezag van de Hadi-regering niet. In de provincies Hadramawt, Mahra en Marib slaagden lokale tribale groepen erin om een eigen autonomie uit te bouwen, los van de Hadi-regering en de STC.

AQAP en IS zijn in 2020 sterk verzwakt en hun invloed op het terrein is beperkt. Ze slagen er nog wel in om af en toe een aanslag te plegen.

De voortdurende gevechten tussen de verschillende strijdende partijen en de bombardementen van de Saoedi-geleide coalitie hebben nieuwe golven van IDP’s teweeggebracht en veroorzaakten zware schade aan de Jemenitische infrastructuur. De humanitaire situatie is zeer slecht en bronnen spreken van de “largest man-made humanitarian crisis”. Bij de gevechten en bombardementen vielen er al een groot aantal burgerslachtoffers. In de tweede helft van 2019 is er een voorzichtige daling van het aantal slachtoffers en geweldsincidenten waarneembaar ten opzichte van 2018 maar hun aantal blijft aanzienlijk. Het aantal burgerslachtoffers houdt in de eerste maanden van 2020 het lagere niveau van eind 2019 aan maar een heropflakkering van de gevechten sinds begin 2020 geeft geen hoopvolle vooruitzichten. Volgens de bronnen maken de verschillende strijdende partijen zich bij de gevechten schuldig aan schendingen van het internationaal humanitair recht. De bombardementen van de Saoedische coalitie zouden een groot aantal burgerslachtoffers maken en er zijn meldingen van het gebruik van clusterbommen. De al-Houthi’s maken op hun beurt veelvuldig gebruik van landmijnen. Er zijn meldingen dat de al-Houthi’s, de Hadi-regering en de VAE zich schuldig maken aan arbitraire detenties een verdwijningen.

 

Politique de traitement

La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont le Bureau européen d’appui en matière d’asile, le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies, des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.

Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.

Pour ce pays, il n’y a pas une note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.

Land: 
Yémen